Bir şeyin yenilebilir olup olmadığını sosyal yaşantımızca karar veririz. Tat konusunda ne kadar maceracı olursak olalım fikirlerimiz ve damağımız, midemize gönderdiklerimiz konusunda oldukça muhafazakardır. Bundan ötürüdür ki yemek alışkanlıklarımızdan bahsederken ana klişelerden kaçamayız. Etsiz sebze yemeği mi olurmuş? Denizden babamız çıksa yerizmiş. Oysa ki yediğimiz yemeklerin özellikleri hakkında çok az şey biliriz. Sonuçta devasa mutfak kapılarının ardında yemeğimizi pişiren kişinin çıplak olup olmadığını bile anlamayız değil mi?

İştah açıcı sohbetlerin yanında mide bulandırıcı davranışlar. Leziz yemeklere dönüşecek leşlerin en çirkin ceset halleri. Aynı kalabalık restoran mutfakları gibi, bazen iştah açıcı ama çoğunlukla rahatsız edici bir film. Ve o kalabalık mutfaktan çıkan her yemeğin sahibine çok pahalıya mal olacağı kesin. Ne de olsa en güzel intikam ölü servis edilir. Aynı lezzetli yemekler gibi.